Spelen met ‘Loose Parts’
Je kent het vast wel, ergens in een hoekje in of op de kast, dat laatje of mandje vol met kleine ‘rommeljes’. Misschien een paar kroonkurken, haar elastiekjes, een verdwaalde pion van mens-erger-je-niet of een ander spel, een wasknijper en zo nog meer van die ‘rommeltjes’ die geen vaste of eigen plek hebben en gewoon zijn blijven rondslingeren. Maar wat jij als mandje met rommel ziet, wordt misschien anders gezien door je kinderen. Geef je kleuter dit mandje met voorwerpen maar eens en zie wat er gebeurt. Kinderen hebben een mate van creativiteit waarbij ze nog niet alles willen overdenken zoals volwassenen dat vaak kunnen doen en ze verzinnen terplekke nieuw spel met het materiaal in dit rommelmandje. Wanneer kinderen met dit soort losse voorwerpen en materialen spelen noemen we dit vaak ‘Loose Parts play’. Oorsprong van Loose Parts In 1971 werd de term ‘Loose Parts’ als spelmateriaal voor het eerst genoemd door de Britse architect Simon Nicholson in zijn artikel ‘How NOT to che